Είναι αργά.

Αστεία που τα φέρνει ο καιρός,

αν ρώταγες πως ήμουνα πιο πριν,

όλα θα ήτανε αλλιώς.

Αστεία που τα φέρνει ο καιρός,

μόλις προχώρησα να ξύπνησες εσύ.

Τώρα τρέχεις, με ψάχνεις σαν τρελός,

τολμάς να δείχνεις τέρμα τραγικός.

Χατίρια, μάλλον, προσδοκείς.

Για σένα τώρα δείχνω νικητής.

Την ευτυχία μου, νομίζω, τη μισείς.

Αστεία που τα φέρνει ο καιρός,

ούρλιαζα μονάχη στο σκοτάδι.

Γιατί δεν ήσουνα εκεί;

Πόναγα, μα δεν άκουγε κανείς.

Πως δίψαγα για μια ζεστή αγκαλιά!

Συγχώρα με που είμαι απαθής,

συγχώρα με που τη χαρά μου ζω,

κουράστηκα πολύ γι' αυτή.

Στην ανάγκη μου ήσουν ελλιπής.

Έχω αγάπη πια, σε κάνει να πονάς.

Μάταια προσδοκείς.

Μάταια προσκυνάς.

Τώρα τι να σου πω;

Τώρα είναι αργά.

Αστεία που τα φέρνει ο καιρός.

Αν ένα γέλιο μ' έδειχνες πιο πριν,

όλα θα ήτανε αλλιώς.

Αστεία που τα φέρνει ο καιρός,

μόλις σε ξέχασα, θυμήθηκες να' ρθεις.